Witamy w Jastrzębiej Górze

Wyjazd 

Jest piąta czterdzieści pięć. Właśnie żegnam się z rodzicami i szybkim krokiem wsiadam do autobusu. Szukam oczami wolnego miejsca. Moim oczu nie ukazało się ani jedno wolne. Wszystkie były zajęte przez dwie osoby a niektóre przez jedną. Usłyszałam głos który mówił że jeżeli chce to tu jest wolne miejsce i mogę się przysiąść. Odwróciłam się w stronę z której dobiegał dany głos. Była to dziewczyna jak się później okazało o imieniu Wiktoria ( piękne imię od zawsze mi się podobało ) za dużo nie rozmawiałyśmy aktualnie to już nawet nie pamiętam o czym ani o kim była prowadzona nasza konwersacja. Pamiętam że po wymianie zdań autobus ruszył a ja wyjęłam z plecaka telefon - założyłam słuchawki i odpłynęłam do świata muzyki. Słyszałam jak Wiktoria rozmawia z innymi a ja siedziałam i patrzyłam przez okno przez które nie zobaczyłam nic ciekawego. Jakieś pola pastwiska drzewa i nic po za tym. Zatrzymałam utwór który aktualnie rozbrzmiewał w słuchawkach lecz słuchawki ciagle miałam na uszach. To taki manewr podpatrzony od kolegi. Wszyscy myślą że nie słyszysz o czym rozmawiają a ty słyszysz każde słowo. Wiktoria rozmawiała z kimś za nami nie pamiętam już o czym lecz postanowiłam się dołączyć do rozmowy. W ten sposób poznałam Patrycje i Agatę czyli ujmując w skrócie dwie zwariowane osobniczki z którymi miałam pokój oraz Michalinę która zaraziła mnie żelkomanią oraz Ewe a także Sylwię Alicje i drugą Wiktorię. Zupełnie nie wiem po co wam wymieniam te imiona i tak wam to za dużo nie powie. Lecz dodam tylko że jechaliśmy długo przeszło trzynaście godzin ale czas upłynoł na wymienianiu dowcipów graniu w gry oraz wymienianiu poglądów na temat piłkarzy żelków i tysiąc innych materiałów które były godne naszej uwagi. Czyli dosłownie wszystkie bo ja i one byłyśmy z takich osób które mogły rozważać każdy temat i rozdrapywać każdy szczegół najmniejszej rzeczy.
W końcu dojechaliśmy do ośrodka poszliśmy na kolacje zjedliśmy co było i zaczęliśmy wciągać walizki na trzecie piętro. Pokonywaliśmy każdy stopień z wielką trudnością lecz w końcu się udało i znaleźliśmy się w naszych pokojach. Weszliśmy zajęłyśmy łóżka i pochłonęła nas rozpakowanie walizek. Rzeczą która najbardziej mnie ucieszyła był telewizor. Co prawda mały i stary ale za to jary. Wreszcie zrobiłam jeden wypad w przód i wylądowałam na łóżku. Owinęłam się kocem włożyłam słuchawki do uszu i jak to ja zasnęłam z nimi w noc pełną komarów które mnie pogryzły ...

Powróciłam do swojego domu do swojej rodziny do swojego pokoju do swojego komputera do swojego bloga i do jego czytelników z Jastrzębiej Góry - pięknego miasta z dostępem do morza z malutką plażą oraz z najlepszy wspomnieniami.
Poznałam mnóstwo wspaniałych ludzi których nie zapomnę i spędziłam najlepsze wakacje jakie można mieć. Sądziłam że wyjazd się nie uda bo nikogo nie znam. Lecz w autobusie poznałam osiem wariatek z którymi spędzałam każdy dzień i to dzięki nim te wakacje były wspaniałe i właśnie one sprawiły że chciałam zostać tam jeszcze jeden tydzień. Nie wiem jak wam ale mi te dwa tygodnie szybko zleciały i czuje się jakby minęły dwa dni. W dniu odjazdu kiedy pakowałam walizkę czułam się jakbym dopiero wczoraj ją rozpakowała...

Tak wiem że nikomu się nie chce tego czytać i to jest bardzo bardzo długie ale musiałam tu co napisać bo dwa tygodnie przerwy robi swoje.
Chciałam oficjalnie przeprosić że nie dodałam tylu postów ile zaplanowałam ale obiecuje że od dziś będą się one pojawiać regularnie. I chciałam również podziękować osobą które tu wchodziły i sprawdzały czy nie ma czegoś nowego oraz tym którzy komentowali i dodawali się do obserwatorów. Dziękuje wszystkim i obiecuje się odwdzięczyć. Jutro zapowiadam jakieś video z koloni a tymczasem idę czytać i komentować wasze blogi - dokładnie w tej kolejności !