Życie idzie cały czas do przodu ...

Dlacze­go nie chce­my te­go co możemy mieć na wy­ciągnięcie ręki ? Prze­cież o to w życiu chodzi, aby je so­bie ułat­wić. Po co nam te wszys­tkie cu­da techni­ki ? Po co trak­to­ry, kiedy można zbierać plo­ny i na­wozić po­la ręcznie. Po co te­lefo­ny komórko­we sko­ro znacznie przy­jem­niej jest spot­kać się z kimś na ka­wie czy na­pisać list. Po co od­kurzacze sko­ro is­tnieją zmiot­ki i miotełki. Po co uzewnętrzniamy się przed kimś ro­biąc z siebie im­be­cyli ? A bo wie­rzy­my, że to co da­jemy będzie zab­ra­ne. To ta­kie pros­te, łat­we, przy­jem­ne uczu­cie ale cza­sem przyt­ra­fia się coś, co po­tocznie zwa­ne jest od­rzu­ceniem. Le­piej jest wspi­nać się po górach, masze­rować po ko­lana w błocie, łykać zim­ne po­wiet­rze by zdo­być coś, co i tak wkrótce znudzi się i wylądu­je w koszu. Dlacze­go od­rzu­camy to co jest stałe i niez­mien­ne ? Bo jesteśmy tchórza­mi.

Tchórze ...