Przemyślenia na temat internetu

Nic tutaj nie rozprasza. Ani zapach, ani wygląd, ani to, że piersi są zbyt małe. W sieci obraz siebie kreuje się słowami. Własnymi słowami. Nigdy się nie wie, jak długo wtyczka będzie w gniazdku, więc nie traci się czasu i od razu przechodzi do rzeczy, i zadaje naprawdę istotne pytania. Zadając je, tak do końca chyba nie oczekuje się zupełnej szczerości. Wolimy przeczytać co to dla nas jest wygodne nawet jeśli to kłamstwo, a prawdy nie chcemy dopuścić do swojej świadomości.  W sieci można udawać wszystko, z wyjątkiem tego, co się naprawdę liczy. Nie możesz udawać inteligencji, poczucia humoru ani błyskotliwości ... złośliwości, przewrotności, ani całej reszty twojej paskudnej, fascynującej osobowości. Kiedyś przeczytałam w internecie ogłoszenie, że wokalistka duetu Roxette ma raka mózgu. Zrobiło mi się przykro, bo to straszne. Potem czytałam komentarze internautów i oczywiście 80% życzyło jej zdrowia, ale byli tacy, którzy pisali: dobrze jej tak. Ktoś, kto to napisał, powinien umrzeć przy klawiaturze po postawieniu kropki za tym zdaniem. Nie mieści mi się to w głowie.Moim zdaniem internet przypomina trochę konfesjonał, a rozmowy - rodzaj grupowej spowiedzi. Czasami  jesteśmy spowiednikiem, a czasami spowiadanymi. Zupełnie anonimowi tylko tajemnica spowiedzi nie zawsze zostaje dotrzymana. Internet to rodzaj nieograniczonej komunikacji, a zarazem nieograniczonej izolacji. Gdy rozmawiamy przez komunikatory zawsze mamy możliwość włączenia wtyczki z gniazdka, takiej możliwości w zwyczajnej rozmowie twarzą w twarz nie mamy. Możemy tylko uciec a ucieczka to najgorsze rozwiązanie z możliwych ... 

Podsumowując wpis mogę zadać sobie pytanie - Czy internet to coś dobrego ? Z jednej strony tak z drugiej nie. Jest to dzieło nowoczesnej cywilizacji które nam daje nam bardzo dużo a zarazem jest przekleństwem naszej cywilizacji bo za kilka lat będziemy zamawiać chleb na allegro zamiast iść do sklepu.