poniedziałek, 20 sierpnia 2012

Wszystko przychodzi z czasem

Jeśli ktoś ko­go kochasz umiera i to nies­podziewa­nie, nie od­czu­wasz stra­ty na­tychmiast. Tra­cisz te­go ko­goś ka­wałek po ka­wałku przez długi czas - w miarę jak przes­ta­je do niego przychodzić poczta, jak wiet­rze­je za­pach je­go per­fum na po­duszce oraz ub­rań w szuf­ladzie i sza­fie. Stop­niowo gro­madzisz frag­menty, które odeszły właśnie wte­dy nad­chodzi ten dzień - ten dzień, gdy bra­kuje ci szczególnie jed­nej kon­kret­nej cząstki i przytłacza cię uczu­cie, że ta oso­ba odeszła na zaw­sze, a po­tem nad­chodzi in­ny dzień i od­czu­wasz szczególny brak cze­goś in­ne­go. Czasami nie potrafisz się z tym pogodzić. Cierpisz i nie wiesz co z tym zrobić. Tłumaczysz soie że tak już jest. Każdy kto się urodził musał umrzeć, i nic na to nie poradzisz ... 


15 komentarzy:

  1. I nic na to nie poradzisz. Trzeba po prostu przyjąć do wiadomości fakt, że tak jest, że taka jest kolej rzeczy, ale masz rację, to trudne.

    OdpowiedzUsuń
  2. Niestety taka jest kolej rzeczy i trzeba się z tym pogodzić, choć to bardzo boli.

    OdpowiedzUsuń
  3. no walsnie zgadzam sie z tb ;)
    ale i tak bol nie przeminie tak szybko ;d

    OdpowiedzUsuń
  4. twoje wpisy są takie głębokie : o mogłabyś zostać pisarką :) i masz racje, mimo wszystko powinniśmy się z tym pogodzić, bo każdy kiedyś umrze. Jednak jest to strasznie trudne... tym bardziej jeśli tak jak napisałaś, odchodzi osoba którą się kochało.

    OdpowiedzUsuń
  5. zostałaś otagowana! :)
    http://panitesterka.blogspot.com/2012/08/versatile-blogger.html

    OdpowiedzUsuń
  6. Tak. Każdy umiera. Tylko czasami za prędko. O wiele za prędko.

    OdpowiedzUsuń
  7. Zgadzam się z tą notką :) Bardzo dobrze napisałaś :)
    dziękuję za komentarz :*

    OdpowiedzUsuń
  8. siema
    masz super bloga :) zapisałem sie do obsereatorów
    myślę że też się zapiszesz www.ipancakesx3.blogspot.com

    pozdrawiam kacper

    OdpowiedzUsuń
  9. Każdy kiedyś z nas umrze, nie mamy na to wpływu. Rozpacz po stracie kogoś bliskiego czasem jest tak ogromna, że nie potrafimy iść dalej... Ale zawsze trzeba wziąć się w garść i poradzić sobie z bólem, który będzie nam towarzyszył do końca naszego życia.

    OdpowiedzUsuń
  10. Najgorsze jest to, że trwa to długo. I gdy nasza tęsknota tak się ciągnie i ciągnie dociera do nas, że nigdy nie przestaniemy tęsknić...

    OdpowiedzUsuń
  11. Z czasem zapominamy , ale ja uważam że to nie prawda .
    wspaniały wpis , zainspirowałaś mnie ♥
    Zapraszam do mnie : szalone-moje-zycie.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  12. Tak tak zgadzam się, niestety tak jest i nic z tym sie nie poradzi ; ( . + Nowa notka ; ). Zapraszam do mnie ; **

    OdpowiedzUsuń
  13. zapraszam na 24 rozdział z perspektywy Blanki na http://mean-hungry-lovers.blogspot.com/ pozdrawiam Alice :)

    OdpowiedzUsuń
  14. spoko! :D
    ZAPRASZAM DO MNIE!\
    www.curiousoftheworld.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń

1.Dziękuje za każdy komentarz
2.Dodałeś komentarz na moim blogu to i ja odwdzięczę się i dodam na twoim.
3.Dziękuje za każdego obserwatora
4.Jeżeli zaobserwowałeś bloga napisz w komentarzu to i ja zaobserwuje twojego.
5.Zostaw adres swojego bloga to na pewno zajrzę